Wat is de sleutel tot het paasmysterie? In de paasnacht van vorig jaar gingen jongeren op Schouwen-Duiveland de PaasChallenge aan, op zoek naar het antwoord. Een nacht om nooit te vergeten.
“Wat is dat voor auto daar?” “Ja, vreemd toch, als je daar zo laat met je lichten aan in een lege polder staat?” De jongeren, die snel door het donker fietsen, vertrouwen het zaakje niet. De berm in? Omrijden? Wat doen we? Het blijkt ‘een Romeinse soldaat’ die de groep in de gaten houdt. Een fakkel in de verte wenkt hen. De vriendengroep wordt verwacht in ‘het paleis’.
Strafpunten
Het is de nacht van Stille Zaterdag op Pasen. Jongeren uit de protestantse gemeenten in Zonnemaire, Nieuwerkerk en Zierikzee én een paar jongeren van buiten de kerk doen mee aan de PaasChallenge. Rustig zal het niet worden, zoveel weten ze. Ze krijgen allerlei opdrachten op zeven verschillende locaties.
De jongeren beleven het paasverhaal door het doen van fysieke opdrachten, en door puzzels en raadsels op te lossen. Daarvoor gaan ze naar locaties die staan voor het avondmaal, Gethsemane, het paleis, Golgotha en de opstanding. Met behulp van gps-coördinaten moeten ze zelf de locaties vinden. Dat alleen al maakt het spannend. Maar er is meer: maak je een fout bij een puzzel of verlies je een spel, dan krijg je strafpunten. Wat de jongeren níét weten, is dat deze strafpunten aan het einde van de nacht de oplossing vormen voor het paasmysterie. Hoe vaker je verliest, hoe eerder je wint.
Knakworsten
Marjan Riedijk, predikant in Zonnemaire, heeft de gps-coördinaten uitgezet op verschillende boerderijen in de Zeeuwse polder. Op de eerste locatie zitten de jongeren om de tafel als de vriendengroep van Jezus. Ze delen brood en knakworsten en leren elkaar kennen. Er hangt iets in de lucht, dat voelen ze allemaal.
De jongeren doen fanatiek mee als er een puzzel opgelost moet worden. Maar als er net even te weinig tijd is, krijgen ze toch strafpunten. “Als we vijf minuten langer hadden gehad, was het ons gelukt!” verzucht Tamara (13). En daar gaan ze alweer, op de fiets naar de volgende boerderij. Soms is een boer nog op en staan er fakkels in de tuin. Op een ander adres kunnen ze de kantine gebruiken.
Wassen in onschuld
Moeder Maria spreekt de jongeren regelmatig toe via een videoverbinding. Zij is bang dat Jezus zal worden gekruisigd. Daarom daagt ze de jongeren uit om voldoende steekpenningen te verzamelen en deze in het geheim aan de Romeinen te geven. Maar de opdracht eindigt met een strafpunt.
Als de jongeren de keuze krijgen om Jezus of Barabbas vrij te laten, kiezen ze voor Barabbas. Ze geven de kom met water door en alle jongeren wassen hun handen in onschuld, zoals Pilatus. Het water laat hen ervaren hoe ver dit eigenlijk gaat. “Maar”, denkt Ben (15), “ook als we voor Jezus hadden gekozen, dan was Hij later waarschijnlijk alsnog gekruisigd omdat de opgehitste mensen Hem dood wilden maken.”
Brief van Jezus
Op een andere locatie ontvangen de jongeren een brief van de lijdende Jezus. Hij vraagt ze om Hem te vertrouwen, ook al kiest Hij ervoor om te verliezen en te sterven. Alle jongeren schrijven een persoonlijke brief aan Jezus. Hierin verwoorden ze hoe zij omgaan met verliessituaties in hun leven. De brieven leveren ze in. Met Pinksteren zullen ze deze weer ontvangen, met de opdracht ze te herlezen en dan te begraven. In het bijzondere papier zijn zaadjes verwerkt die dan tot bloei komen.
Als de ochtend eindelijk gloort, liggen de jongeren in een boerenschuur, nog steeds klaarwakker. Het is tijd voor de ontknoping. Maria legt uit dat ze door te durven verliezen, juist kunnen winnen. Verliezen doet pijn, maar het kan je wel verder brengen in het leven. De jongeren zijn totaal verbouwereerd als blijkt dat ze ondanks al die strafpunten toch winnaars blijken te zijn. “Dat is echt omdenken”, vindt Sara (12).
Na een ontbijt worden de jongeren opgehaald en haast Marjan Riedijk zich naar huis. Nog een kleine anderhalf uur slaap, en dan de paasdienst. “Als ik 80 jaar ben, weet ik dit nóg”, zegt Sofie (12) enthousiast. “Dit is een ervaring die je je hele leven bijblijft.”
Tekst: Marian Timmermans
In verband met de privacy zijn de namen van de jongeren gefingeerd.
Dirk-Jan Gjeltema
