In Huizen kunnen mensen hun laatste weken of maanden doorbrengen in een ‘bijna thuis-huis’. De initiatiefnemers uit verschillende kerken hebben hier jaren aan gewerkt, in januari werd het Hospice Huizen eindelijk geopend.
Wie het hospice binnenkomt, ziet meteen hoeveel zorg er is besteed aan details. Op tafel staat een prachtige bos bloemen, aan de muur hangen zorgvuldig gekozen schilderijen, lichte gordijnen filteren het zonlicht dat door de grote ramen naar binnen schijnt. Qua sfeer herinnert niets aan het kinderdagverblijf dat hier oorspronkelijk was gevestigd.
“We zochten aanvankelijk naar een groot, statig pand, wat buiten het dorp”, vertelt Anja Voerman, één van de initiatiefnemers en nu zorgcoördinator. “Een ander hospice waarschuwde dat we niet moesten kiezen voor een plek te ver buiten de bewoonde wereld. Dat voelt voor mensen alsof ze weggestopt worden en er niet meer bijhoren. Dit pand staat midden in Huizen, midden in het leven.”
De diaconie van de hervormde gemeente Huizen nam het initiatief om een hospice op te richten, de diaconie van de protestantse gemeente Huizen raakte er al snel bij betrokken. Beide diaconieën dragen nu bij aan de financiering van het hospice en zetten zich in om vrijwilligers te werven. Ook diaconieën van andere kerken zijn inmiddels betrokken geraakt.
Huiselijke sfeer
Het hospice is een huis waarin gestorven wordt, maar dat staat niet centraal. “Het is juist het laatste stukje van het leven waar het hier om gaat”, legt Anja aan de keukentafel uit. Het doel van het hospice is om die tijd zo aangenaam mogelijk te maken. “We willen dat onze gasten zich thuis voelen. Daarom proberen we zo goed mogelijk te voldoen aan hun wensen, of het nu gaat om het ontvangen van bezoek of om wat ze willen eten.”
Het hospice heeft een duidelijk christelijke identiteit, maar iedereen is welkom. “We willen ons werk doen met het voorbeeld van Jezus voor ogen, die de voeten van de leerlingen wast. Als mensen willen dat we met hen bidden of uit de Bijbel lezen, doen we dat heel graag, maar het is niet ons doel om mensen op het laatst van hun leven nog te bekeren.”
“Naar de gasten luisteren en ‘er zijn’, dat is de essentie”, vult Alinda aan, één van de zorgvrijwilligers. “We kunnen dicht bij de mensen zijn en de tijd voor hen nemen. Door de huiselijke sfeer voelt deze plek heel anders dan een ziekenhuis of verpleeghuis.”
Brood aan de deur
Het hospice is er niet alleen voor mensen die terminaal zijn, maar ook voor hun naasten. Anja: “Mantelzorgers kunnen ontzettend overbelast zijn: ze moeten zorgen voor én een zieke, én het huis, én de boodschappen, én voor al het bezoek dat langskomt. Dat heeft ook weer zijn weerslag op de zieke zelf: die voelt zich vaak bezwaard. In het hospice kunnen we de praktische zorgen wegnemen, zodat de mantelzorgers en de zieken weer tot rust kunnen komen en er voor elkaar kunnen zijn.”
Om dat doel te bereiken, is er 24 uur per dag een verpleegkundige aanwezig, en zijn er tussen half acht ’s ochtends en elf uur ’s avonds steeds twee zorgvrijwilligers, bovendien is er vaak ook een gastvrouw of -heer.
Het hospice ontvangt steun van ondernemers uit Huizen. “De keurslager levert rookworsten, de vishandel vis in kleine porties. De bakker brengt het brood langs de deur. En elke week krijgen we een grote bos bloemen van de bloemist in het dorp.”
Over kerkmuren
De tientallen vrijwilligers komen uit verschillende kerken in Huizen. Martijn Wiesenekker, die als diaken van de hervormde gemeente betrokken was bij de oprichting, noemt de samenwerking bijzonder. “Als er één manier is om bruggen te bouwen over kerkmuren heen, is het wel de gezamenlijke inzet voor zo’n diaconaal project. Je hebt verschillende expertises nodig, en een lange adem. Het was niet altijd makkelijk, maar we hebben steeds Gods leiding ervaren.” Nu het hospice geopend is, leven nog meer kerken in Huizen mee. Ze werven vrijwilligers, dragen financieel bij en bidden voor de gasten. “Prachtig om dit initiatief zo samen te dragen.”
Gerelateerde links:
