Welke lessen leert een dominee, kerkelijk werker of ouderling zélf? En verandert dit het werk in de kerk? ‘Dementiedominee’ Tim van Iersel (37), predikant met een bijzondere opdracht bij WoonZorgcentra Haaglanden in Den Haag, ging zijn eigen geloof anders beleven door mensen met dementie.
“Na mijn studie theologie trok juist het werk buiten de kerk me. Relevant zijn in een omgeving waar je positie niet vanzelfsprekend is. Zo kwam ik als predikant in de ouderenzorg terecht. Na tien jaar is het nog steeds boeiend en uitdagend.
Zoeken naar de bron
Mensen met dementie zijn puur en zonder poespas, maskers vallen weg. Ze verliezen hun houvast en vallen terug in hun jonge jaren, waarin geloof vaak een belangrijke rol speelde. Dan gaan ze weer zoeken naar de bron.”
“Tijdens de diensten ontmoeten we elkaar in kwetsbaarheid. Alleen een doorwrocht verhaal is niet genoeg. Ik gebruik al mijn zintuigen, neem altijd iets mee om te voelen of te ruiken. Elke keer gebeurt er iets onverwachts. Tijdens een avondmaalsviering kwam ik met het brood op de schaal langs de bewoners. Een dochter die met haar moeder meekwam, drukte me een pepermuntje in de hand: ‘Brood zou mijn moeder weigeren, dit pakt ze wel.’ Ik gaf de vrouw het pepermuntje en zei: ‘Lichaam van Christus.’ Zoiets is heel typerend voor mijn werk. Ieder mens hoort erbij, de vorm is daaraan dienstbaar.”
Geloof delen
“Voor mij is geloven iets van mijn hele lichaam geworden. Op die manier komt het evangelie heel erg to the point. Als je te veel moet uitleggen, denk ik altijd: zouden mensen met dementie hierin mee kunnen komen? Ook zij zijn volwaardige gelovigen, al begrijpen ze niet alles meer. Het is leerzaam om het geloof met hen te leren delen. Hoe eenvoudig kan het goede nieuws zijn?”
Lees ook:
