Protestantse Kerk
Doorgaan naar hoofdinhoud
Vindplaats van geloof, hoop en liefde

Als kind al volwassen

‘Als kind al volwassen en als volwassene afhankelijk als een kind.’ Deze woorden van Shadi Haddad raakten me toen ik in juni voorging in de Wake voor Vluchtelingen in Kerk en Buurthuis Bethel in Den Haag.

Shadi is vluchteling. Drieëneenhalf jaar geleden vluchtte hij met zijn gezin uit Syrië. Daar was hij actief lid van de Antiocheens Orthodoxe Kerk. Hij had een goed lopende boekwinkel. De oorlog dwong hem zijn gezin te vluchten. Na omzwervingen kwamen zij in Nederland.

De Wake voor Vluchtelingen in Bethel, de plek waar vorig jaar het plaatsvond, had als thema vluchtelingenkinderen. We hoorden verhalen van kinderen op de Griekse eilanden en van organisaties die zich inzetten voor de rechten van kinderen. Partners van Kerk in Actie in Griekenland Pijl naar beneden doen hun best om kinderen menswaardig op te vangen.

Shadi vertelde wat hij met eigen ogen had gezien. Hoe kinderen door de oorlog in Syrië in één klap volwassen werden omdat ze dingen zagen die je zelfs als volwassene nooit wil meemaken. En hoe volwassenen bij een bombardement alles kwijt raakten en werden getekend aan lijf en leden. In een klap werden zij arm of gehandicapt, zo afhankelijk als een kind.

Van migrant tot naaste

De Protestantse Kerk komt op voor vluchtelingen. Ook zij zijn, om het klassiek te zeggen, ‘van kindsbeen af’ geschapen naar Gods beeld. Voor God telt elk mens. 

Binnenkort, op 18 december, is de jaarlijkse internationale dag van de migrant. Let wel: niet van de migratie, maar van de migrant! Migratie is een verschijnsel; een migrant is een mens Pijl naar beneden . Deze dag stelt de migrant als mens centraal.

De Protestantse Kerk komt op voor een Europees migratiebeleid dat de internationale verdragen rond mensenrechten en de rechten van vluchtelingen en kinderen respecteert. Dat is nu actueler dan ooit. Binnenkort onderhandelen de landen van de Europese Unie over het migratiebeleid van ons continent voor de komende periode. In Griekenland zien we hoe het mis kan gaan als deze verdragen met voeten worden getreden. Als mensen die al in Europa zijn worden teruggestuurd. Als rubberbootjes achter kustwachtschepen worden terug  gevaren naar Turkse wateren. Als volwassenen en kinderen in mensonwaardige omstandigheden  in koude tentjes worden gehuisvest, zonder voldoende stromend water, waardoor ze zich in zee moeten wassen. Als een vader die zijn kind voor zijn ogen zag verdrinken wordt aangeklaagd vanwege medeplichtigheid aan de dood van zijn kind terwijl hij niet anders kon dan machteloos toekijken.

In de adventstijd denken we aan de komst van Christus. Als we het evangelie van Mattheüs opslaan dan lezen we in het tweede hoofdstuk al over een rauwe werkelijkheid van onderdrukking en kindermoord. Jozef en Maria vluchten met hun baby naar Egypte. Misschien heeft dit hele ‘avontuur’ Jezus wel getekend voor de rest van zijn leven. Verderop, in Mattheüs 25 vertelt Jezus in een aangrijpend verhaal hoe beslissend het is wat je doet of nalaat aan de meest onaanzienlijke van zijn broeders en zusters. Wat je voor hen doet of nalaat heb je Mij gedaan, zo stelt Hij. Wat zou Jezus hierbij gevoeld hebben. Zou Hij hebben teruggedacht aan hoe Hij zelf vluchteling was in Egypte?

Lees ook: Kerk in Actie pleit voor menselijke waarden in migratiepact

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)