Het grootste deel van onze bevolking - bijna iedereen onder de 75 jaar - heeft nooit oorlog meegemaakt. Dat lijkt gewoon, maar is eigenlijk heel bijzonder. Het is een uitzondering in onze wereld, en daar zijn we geweldig dankbaar voor.
Toch voelt het ook wat onwerkelijk, om 75 jaar vrijheid te vieren in coronatijd. We kunnen niet zomaar op bezoek bij ouderen in verzorgingstehuizen; we maken ons zorgen over hun gezondheid. Bij kerken hangt de vlag in de top, maar de deuren zijn gesloten. En ook buiten de coronacrisis is vrijheid niet vanzelfsprekend. Hoeveel mensen voelen zich niet onvrij, ook in ons land? Ik denk dan bijvoorbeeld aan LHBT-jongeren. Worden zij wel volledig geaccepteerd in onze samenleving? Ook als het geen oorlog is, staat vrijheid onder druk.
In de Bijbel klinkt een oproep om vrij te zijn. Een oproep om geen gevangene te worden van je werk, van perfectie, van je prestaties, van je driften of verslaving. Maar om in vrijheid elkaar te dienen in liefde (Galaten 5:13). Laat je ziel niet inpakken of afpakken door welke macht dan ook, maar laat je ziel, je hart, spreken van liefde voor elkaar.
Vrijheid is een roeping. Vrijheid schept verplichting. Gebruik de vrijheid om het goede te doen, om de liefde niet voor jezelf te houden, maar te delen met anderen. Om net als Jezus, je te laten leiden door de liefde van God die niemand uitsluit.
De viering van vrijheid voedt in deze dagen het verlangen naar een land waarin het goed leven is in verzorgingstehuizen, een land waar je bij je geliefden op bezoek kunt. Het verlangen naar het moment dat niet alleen de vlag in de nok van de kerk wappert, maar de deuren wijd openstaan en je elkaar weer kunt ontmoeten. Het verlangen naar een land waarin mensen ongeacht hun afkomst en geaardheid in vrede samenleven.
‘Zal er ooit een dag van vrede, zal er ooit bevrijding zijn?’
Bekijk hier de hele uitzending van Met hart en ziel van 9 mei 2020 (inclusief het lied 'Zal er ooit een dag van vrede'):
Foto: Marloes Kamer (KRO-NCRV)
