Ds. Jeroense was met Hanne Aikema van de protestantse gemeente in Elst op weg naar het kerkasiel in de Bethelkerk in Den Haag. Jeroense: "We concludeerden onderweg dat we de vluchtelingen uit Elst amper kennen." Terug in Elst organiseerde hij onmiddellijk een kerkdienst met de vluchtelingen uit zijn eigen gemeente.
Het voelt goed om in Nederland te zijn. Het voelt ook goed om mee te doen in de dienst in de Grote Kerk. Mehri Asghari uit Iran laat er geen twijfel over bestaan hoe dankbaar ze is om in Elst te mogen wonen. Het bevalt haar goed. Dat zeggen de andere vluchtelingen deze zondagmorgen eveneens.
Ze hebben met dominee Jeroen Jeroense de wekelijkse dienst voorbereid. Het smaakt naar meer. Ze willen vaker meedoen. In een actieve rol. Zoals ze dit keer gedaan hebben. De een heeft een gebed gelezen, de ander heeft met prachtige zang indruk gemaakt.
De vluchtelingen komen vaker naar de kerk. Volgens de dominee zitten ze dan op de achterste banken en is er contact tijdens het koffiedrinken. Maar het betekende niet dat de dominee de mannen en vrouwen uit Iran, Syrië en Congo ook echt kende.
Hij dacht erover na in de trein naar Den Haag. Hij was met Hanne Aikema van de protestantse gemeente in Elst op weg naar de Bethelkerk. Die was maandenlang in het nieuws vanwege een estafetteviering. Die had als doel uitzetting van een Armeens gezin te voorkomen.
Jeroen Jeroense: "We concludeerden onderweg dat we de vluchtelingen uit Elst amper kennen. De vraag drong zich op hoe we bruggen kunnen slaan. De kerk is geroepen om in actie te komen. We moeten laten zien dat we er voor onze medemens zijn en hen een veilige plek bieden. De kerk heeft daarin een belangrijke taak."
Zo wordt deze zondag aan de dienst meegewerkt door Sedigheh Safari (Iran), Romaine Sikujuwa Rugarabura (Congo), Mehri Asghari (Iran), Rokan Murad (Syrisch-Koerdisch), Josue Namegabe Chubaka (Kongo), Nassar Razi Kashi (Iran) en Fortunate Agnes Kangela (Congo). De kerkgangers zijn onder de indruk.
"Het is leuk dat ze meedoen, maar bovenal erg zinvol", zegt pianist Maurice de Does. "We zijn er om deze mensen een plek te geven. Het houdt niet op bij het onderdak bieden, als je hen aandacht geeft, geef je hen waardigheid. Door belangstelling te tonen ontstaat er begrip."
Ook de tieners Thijn Emers (11) en Simon Janssen (14) hebben genoten. "Ze zongen erg goed. Het was fijn om dit mee te maken", zegt Simon. "Het is goed dat ze meedoen. Zo krijg je meer begrip voor hen", meent Thijn.
Josue vindt het heerlijk om in Nederland te zijn. "Dat is de beste plaats die je kan bedenken. Nederland is een rustig land met lieve mensen. In Elst voel ik me thuis. Hier ga ik nooit meer weg. Ik voel me gelukkig."
Rokan is met man en twee kinderen (zoon van negen en meisje van veertien jaar) in Elst komen wonen. "Het is hier heel leuk. Veilig ook. Elst is gastvrij." Hanne Aikema is haar taalmaatje. Rokan was blij dat ze in de dienst mee mocht doen. "Ik wil dat graag vaker doen", geeft ze aan.
Het heeft wel maanden geduurd om samen de dienst vorm te geven, zegt Jeroen Jeroense. Maar het eindresultaat mag er zijn.
Bron: De Betuwe
Foto: Kirstenfotografeert.nl (de vluchtelingen uit het artikel wilden vanwege veiligheidsredenen niet gefotografeerd worden)
