Stilletjes hoopt ds. Wim Beekman dat elke kerkdienst een ‘heilig geheim’ zal zijn en het geloof niet op een ontbijtbordje presenteert.
Het geven van de zegen is het mooiste moment van de kerkdienst, vindt ds. Wim Beekman. Dan past hij zomaar in een luciferdoosje.
Weer naar de kerk, weer mogen zingen... Classispredikant Wim Beekman haalt zijn hart op.
Classispredikant Wim Beekman viert voor het eerst sinds anderhalf jaar weer avondmaal, met een medicijnbekertje en een cupcake-papiertje. Het wordt een avondmaal met een gouden randje…
Vroeg of laat ontdek je dat de weg naar volwassenheid langs vallen en opstaan leidt, ziet Wim Beekman. Bij anderen én bij jezelf.
We zouden de schaamte en wrok, de blauwe plekken, de moeilijke dingen in ons leven vaak het liefst onder het kleed willen vegen, schrijft Wim Beekman. Maar Jezus doet wat anders...
Tot inkeer komen. Classispredikant Wim Beekman denkt na over dit onderwerp naar aanleiding van het begin van de veertigdagentijd.
Wim Beekman neemt een voorbeeld aan zijn grootmoeder én aan zijn kleindochter. Want het mag in de samenleving af en toe wel wat genadiger.
Wim Beekman leest zijn eigen columns terug en beseft hoe broos en kwetsbaar het leven gebleken is, het afgelopen jaar.
