In deze serie zijn artikelen gebundeld die een bepaald onderwerp uitleggen of achtergrondinformatie bieden.
Kliederkerk is de afgelopen jaren een bekend begrip geworden binnen kerkelijk Nederland. “Nog nooit kwam het begrip genade op deze manier bij me binnen,” vertelt een predikant tijdens deelname aan een naburige kliederkerk waar het verhaal van Jona centraal stond. Naast enthousiasme leveren vorm en inhoud vragen op: Is kliederkerk kerk? Een liturgie zonder preek, kan dat wel? Kan iets dat maar een paar keer per jaar plaatsvindt kinderen en volwassenen helpen om ‘in het voetspoor van Jezus te gaan?'
Werken met tieners is mooi en uitdagend. Tegelijk weet iedereen die actief is in het jeugdwerk dat het ook enorm confronterend kan zijn. Want tieners kunnen direct zijn, ze kunnen je uitdagen, ze prikken door je buitenkant heen en voelen haarscherp aan of je echt bent of niet. En ben je onzeker? Daar zijn ze binnen no-time achter.
Mensen van alle leeftijden laten groeien in geloof, hoop en liefde, zodat zij in het voetspoor van Jezus gaan. Dat is de missie van kliederkerk. Ervaren staat bij kliederkerk centraal. Iedereen kan zelf op ontdekkingstocht naar de betekenis van het verhaal. Of je nu gelooft of niet, iedereen is welkom. Hoe geef je geloof dan toch de juiste plek? Hoe verbind je de bijbelverhalen aan het leven van mensen? Daar gaat dit artikel over.
Kliederkerk. Gastvrij, creatief en aantrekkelijk voor gezinnen. Een plek voor kinderen om spelenderwijs een bijbelverhaal te ontdekken. Maar komen de ouders, tantes en opa’s alleen mee om de kinderen te begeleiden? Of is kliederkerk er ook voor hen? En heet kliederkerk ook tieners of mensen zonder kinderen welkom? In dit artikel lees je hoe je als kliederkerk op een laagdrempelige wijze met alle leeftijden samen het christelijk geloof kunt ontdekken.
Gastvrij, creatief en aantrekkelijk voor gezinnen. Dat is kliederkerk. Een verrassende vorm van samen kerk-zijn met mensen die weinig of niets met kerk hebben én met meer betrokken kerkleden. In dit artikel zoomen we in op die mensen die niet (meer) bij de kerk betrokken zijn. Hoe ziet jullie kliederkerk er uit door de ogen van een bezoeker? Hoe ben je als kliederkerk naar buiten gericht?
Waarom doen we wat we doen? Wat is de essentie van ons gemeente-zijn? Het is zinvol om deze vragen met enige regelmaat in de gemeente aan de orde te stellen. Het antwoord op deze vragen geeft richting aan de inrichting en het handelen van de gemeente, aan het beleid. De uitkomst krijgt plek in een beleidsplan, een hulpmiddel om keuzes te maken en knopen door te hakken.
Joodse gesprekspartners van de Protestantse Kerk reageren op de zin 'de joden met hun ster' in het lied 'Jeruzalem, dat ik bemin'.
In onze tijd krijgt ‘missionair zijn’ veel aandacht. Er wordt heel veel gepionierd en ook binnen ‘gewone’ gemeenten staat het thema volop in de aandacht. Op allerlei manieren richten kerken zich naar buiten. Er gebeuren daarbij veel mooie dingen. ‘Zieltjes winnen’ hoort daar voor velen niet meer bij. Dat is iets van voorbije tijden.
Pastoraat is zorg en aandacht geven aan een ander op zo'n manier - in gesprek of in een ontmoeting - dat die ander iets van geloof, hoop en liefde ervaart zoals we die in de kerk met elkaar delen. Dat pastoraat kan gebeuren in een gesprek, in een groep maar ook in een onverwachtse ontmoeting. Een inleiding op pastoraat als kernopdracht van de kerk én een overzicht van pastorale vormen helpen u om daar zicht op te krijgen.
‘Laat in de Protestantse Kerk de ambten kerk-breed voor vrouwen en mannen opengaan!’ Deze oproep werd onlangs in het openbaar gedaan door enkele (oud-) synodeleden van onze kerk. De aanleiding daarvoor was tweeledig: de verkiezing van een man tot preses van de generale synode en de actuele discussie binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt over de vrouw in het ambt.