Bij de Protestantse Gemeente in Sassenheim heeft een groep jonge ouders het initiatief genomen om samen in gesprek te gaan over geloofsopvoeding.
De basis voor deze gesprekken zijn de programma’s van Jong Protestant die horen bij het boek ‘Geloven met plezier’.
Een van de initiatiefnemers is Tewis Zandbergen, meelevend lid van de Protestantse Kerk en vader van twee kinderen van 0 en 2 jaar. “In onze kerk wordt bij iedere doop een doopschelp overhandigd en voor in de kerk aan het kruis gehangen. Aan het eind van het kerkelijk seizoen is er een avond voor jonge doopouders waarop we terugkijken op de doopdienst en ervaringen uitwisselen. Na afloop krijg je de doopschelp als symbool van de doop mee naar huis.”
Gespreksgroep
“Mijn vrouw kwam daar enthousiast vandaan. Het was fijn om met elkaar ervaringen te delen. Je hébt iets met elkaar doordat je in dezelfde situatie zit. Toen ontstond het idee om een groep op te starten met jonge ouders om ervaringen te delen over geloofsopvoeding. Als leidraad hanteerden we het programma dat hoort bij het boek ‘Geloven met Plezier’. Ook hebben we dit boek zelf erbij gebruikt. We zijn gestart met een groep van zo’n 15 mensen onder leiding van predikant Hendrik Betting.“
Doordeweekse kerk
Betting: “Dat er zoveel mensen kwamen, was voor mij een bevestiging dat de kerk steeds meer een ‘doordeweekse kerk’ aan het worden is. Er zijn ouders bij van wie de partner niet gelooft en zelf daardoor ook de kerkgang uit het oog zijn verloren. Anderen ervaren de kerkdienst soms als vrij passief waar de predikant - oneerbiedig gezegd – ‘zijn ding doet’. Zij vonden deze ontmoetingen op een doordeweekse avond een enorme opsteker en ontdekten dat het niet allemaal zo dichtgetimmerd is als ze verwachtten. Tijdens de avonden, waarbij ook de bijbel openging, kwam het geloofsgesprek goed op gang. Men kon in alle kwetsbaarheid en openheid vragen stellen. Ik ben ervan overtuigd dat een doordeweekse ‘godsdienstoefening’ kan bijdragen aan een hechte binding met leden voor wie het zondagse kerkbezoek niet zo vanzelfsprekend meer is.”
Deelgenoot
“We begonnen de eerste avond met de appelboom uit het programma van JOP. Twee gemeenteleden hadden een levensgrote appelboom gemaakt met wortels, een stam en haakjes eraan met appels. Het idee was om in gesprek te gaan over de boom van je eigen leven. Met je wortels, je stam en wat je wilt doorgeven aan je kinderen. Vooral de vraag over de herkomst van je wortels gaf veel openheid. Er waren ook ontroerende momenten. Wat erg hielp in het gesprek is dat ik zelf als predikant ook deel uitmaak van de groep. Ik ben heel open in het delen van mijn eigen vragen en twijfels over geloofsopvoeding. Zo laat je als predikant ook zien dat je deel bent van de gemeente en ook niet overal een antwoord op hebt.”
Van kinderen leren
“Natuurlijk passeerden ook de doopvragen de revue zoals ‘Beloof je de kinderen te ontvangen als kinderen van God en in hun tegenwoordigheid je in je geloof te laten sterken?’ Bij geloofsopvoeding ligt vaak het accent op de vraag: ‘Hoe breng ik iets van mijn geloof over op mijn kinderen?’ Wat ik in de gesprekken heb benadrukt, is de vraag ‘Wat kunnen wij van kinderen leren?’ Als het gaat om vertrouwen, onvoorwaardelijke trouw, liefde en vergevingsgezindheid kun je als ouders ongelofelijk veel leren van je kind. Denk bijvoorbeeld aan een peuter die bovenaan de trap staat en je zegt: ‘Spring maar, papa vangt je op!’. Vol vertrouwen springt het kind in vaders armen. Zo ontstonden er steeds opnieuw geloofsgesprekken vanuit een ander perspectief. En ook mooi: er zijn nieuwe vriendschappen ontstaan.”
Tewis Zandbergen heeft de avonden als zeer verrijkend ervaren. “Het is mooi om samen met andere ouders bezig te zijn met geloofsopvoeding. We hebben veel tips uitgewisseld over bijvoorbeeld avondgebeden, kinderbijbels, liederen etc. Ouders met kinderen op de basisschool zitten weer in een andere levensfase dan wij. Ondanks dat verschil heb ik veel dingen opgestoken die ik meeneem voor later.”
