De generale synode is geopend door ds. Steven Fuite, synodevoorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB). Hij trekt Jezus’ opdracht aan de leerlingen om het vissersnet aan stuurboord uit te gooien door naar nu. “Is dit ook een opdracht voor onze kerken?”
Aan de hand van de lezing uit de Bijbel uit Johannes 21 (vers 1-14) over de verschijning van Jezus aan het meer van Tiberias, vergelijkt ds. Fuite het scheepje van de leerlingen met de kerk van nu. Onderstaand een gedeelte uit zijn overdenking tijdens de opening van de eerste synodedag.
Vissen aan stuurboord
Dit verhaal gaat over een man aan de oever die er wel is, maar niet wordt herkend. Zijn het de nevelen van Pasen, of komt het door de leerlingen zelf? De ‘vreemdeling’ heeft een aparte opdracht voor de discipelen: gooi de netten uit aan stuurboord. De schippers moeten iets heel anders doen dan ze gewend zijn, iets wat helemaal niet lijkt te kunnen.
In ons deel van Europa gaat het niet goed met de protestantse kerken. Ook de VPKB is de laatste jaren begonnen met het sluiten van kerken. De vloot wordt kleiner. En dan is er die opdracht van Jezus: ‘Gooi het net uit aan stuurboord’, misschien absoluut niet iets wat volgens onze constitutie en kerkorde kan.
Er lijkt niets veranderd
Onderweg naar Galilea lijkt het voor de discipelen of er niets is veranderd. Ze pakken hun oude leven weer op. Is dat bij ons als kerk ook zo? Is het vermoeidheid die ons parten speelt? Wat hebben wij als kerk te bieden aan de chaos op deze planeet? We voelen ons geroepen om kerk te zijn, maar waarin verschillen wij van hen die niet in het schuitje zitten? Het lijkt ons steeds minder te lukken. Dat is moeilijk, verdrietig en pijnlijk.
De inhoud doorgeven
Vissen aan stuurboord: een vreemd verhaal. Het lijkt ‘van de gekke’ om het net aan stuurboord uit te gooien. En toch doen de leerlingen het. En pas als het net helemaal vol is herkennen ze de vreemdeling: ‘Het is onze Heer!’ Geldt die opdracht ook voor de kerk van nu? Voor mijn kerk in België worden nieuwe vormen van kerk-zijn soms gezien als concurrentie, vooral bij de in ons land opkomende stadspredikanten. Dat is iets wat we moeten afleren. Misschien moeten sommige vormen sterven als een graankorrel, juist om de inhoud door te geven. Dat is spannend, omdat je niet weet hoe het verder gaat, maar Hij weet het wel.
Een uitdagende balans
Er gaat rust uit van dit verhaal. Eenmaal aan land is er voor de leerlingen al een welriekend korenvuurtje aangestoken, met de uitnodigende oproep: ‘Alles is al gereed.’ Jezus garandeert de toespijs. Het feest gaat door en Hij wil dat wij eraan meedoen. Het is niet Gods bedoeling dat wij angstig jagen op ‘visquota’, maar om kerk te zijn van onze Heer. Om de passie te houden en dynamisch kerk te zijn. Dat is een uitdagende balans tussen het loslaten van allerlei zekerheden en een aanhoudende traditie. Vissen over stuurboord is spannend, maar kan ook van ons gevraagd worden. Dat voelt misschien als een waagstuk, maar het is al vaker zo geweest. Zo trekt deze gemeenschap van leerlingen - het schip der kerk - de eeuwen door. Aldoende gelovend, elkaar eraan herinnerend dat de Heer nabij is.
De schepping zucht aan alle kanten. Veel van onze medemensen verlangen naar een arm om de schouders, een veilig onderdak voor hun lichaam en ook voor hun ziel. Voor hen moeten we present zijn als kerk, hun Gods onvoorwaardelijke liefde laten zien. Over welke boeg dan ook!
Over de VPKB
De Verenigde Protestantse Kerk in België is een kleine kerk: slechts één procent van de Belgen is lid van deze kerk. De VPKB telt 6 geografische regio’s, waarvan er 4 Franstalig zijn en 2 Nederlandstalig. Vrijwel alle gemeenten zijn streekgemeenten. Ook al is onze kerk klein, de VPKB voelt zich absoluut geen calimero. We proberen echt deel te zijn van de wereldkerk door onze vertegenwoordiging in onder andere de Wereldraad van Kerken en de conferentie van Europese kerken. Daarnaast hebben we uitwisselingen met zusterkerken in het buitenland, waaronder de Presbyteriaanse Kerk in Rwanda.”
De VPKB is als zusterkerk een belangrijke oecumenische partner van de Protestantse Kerk. Het moderamen streeft ernaar jaarlijks een ontmoeting te hebben met het bestuur van de VPKB. Ook is er de mogelijkheid om aanwezig te zijn bij elkaars synodevergaderingen.
