Morgen (dinsdag 13 februari) beslist de Eerste Kamer over de donorwet. Ds. René de Reuver, scriba van de Protestantse Kerk, vindt het goed dat de discussie over donorregistratie wordt gevoerd. Ongeacht de uitslag van de stemming over dit wetsvoorstel roept hij iedereen op het donorcodicil in te vullen.
Niemand sterft voor zichzelf
Wie beslist over mijn lichaam, mijn organen en weefsels? Ikzelf? De ‘staat’? Mijn nabestaanden? Tijdens het gedenken van iemand die gestorven is wordt in menige kerk het lied gezongen:
‘Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf.
Wij leven en sterven voor God onze Heer, aan Hem behoren wij toe’
(Lied 961, Liedboek, zingen en bidden in huis en kerk).
Lastige keuze
Het debat over orgaandonatie wordt intensief gevoerd. Het wetsvoorstel van Pia Dijkstra (D66) om de bestaande Wet op Orgaandonatie te wijzigen is hier debet aan. Om meer donoren te verkrijgen stelt ze voor dat mensen automatisch donor zijn tenzij zij aangeven dit niet te willen. De leden van de Eerste Kamer staan voor een lastige keuze. Wat voegt deze initiatiefwet toe aan de bestaande donorwet? Zorgt het voor meer donoren? Dwingt het geen gewetens?
Meningen zijn verdeeld - ook in de kerk
De meningen over dit voorstel zijn binnen de regering verdeeld. In de Tweede Kamer was de kleinst mogelijke meerderheid voor de wijziging. Hoe de stemming in de Eerste Kamer uitpakt is onzeker. Ook in de Protestantse Kerk zijn de meningen verdeeld. Over orgaandonatie denken christenen verschillend.
Veel voorstanders van orgaandonatie lobbyen voor de wetswijziging. De initiatiefwet beoogt meer donoren, met als gevolg dat er meer levens gered kunnen worden. Het wetsvoorstel maakt mensen bewust van hun verantwoordelijkheid. Het spoort hen aan een donorcodicil in te vullen. Wie principiële bezwaren heeft kan dit aangeven. Het ingevulde donorcodicil blijft uitgangspunt voor de beslissing. De toevoeging is dat mensen die geen codicil invullen voortaan donor zijn, mits de familie hiermee instemt.
Doneren is een offer
De discussie over de voorgestelde wijziging spitst zich toe op de vraag of deze wet het donor-zijn niet opheft. Doneren veronderstelt een vrijwillige keuze. Het is een gave, een offer. Bij de voorgestelde wet vervalt dit voor allen die niet (kunnen) kiezen. Door het debat is de waarde van de stem van de nabestaanden sterker geworden. Iemand die geen nabestaanden heeft, kan geen donor zijn. Opvallend vind ik dat het verwachte resultaat van de nieuwe wet verschillend wordt ingeschat. Voorstanders beweren dat de nieuwe regeling aanmerkelijk meer donoren oplevert. Tegenstanders betwijfelen dit.
Donoren zijn nodig
Wat hebben we als Protestantse Kerk nu toe te voegen aan dit debat? Op welke uitslag moeten we hopen? De winst van het ingediende wetsvoorstel is dat er (weer) volop wordt gepraat over orgaandonatie. Het debat onderstreept de ernst van de zaak. Er zijn donoren nodig. Het is noodzakelijk dat mensen in alle vrijheid een codicil invullen. De principiële keuze is aan u.
Voor Gods aangezicht
Of het wetsvoorstel nu wel of niet door de Eerste Kamer wordt aangenomen, ik hoop van harte dat u een codicil invult. In alle vrijheid. Coram Deo, voor Gods aangezicht. Biddend. In het besef dat het hier gaat om leven en dood. Niet alleen dat van uzelf, maar evenzeer van uw medemens. In vertrouwen dat uw lichaam, inclusief uw organen en weefsels, niet uzelf, de staat of een ander maar God toebehoren. Wij zijn met huid en haar van Hem.
Ik roep u op om actief het donorcodicil in te vullen. Neem uw eigen beslissing met dit lied in uw hoofd:
Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf.
Wij leven en sterven voor God onze Heer, aan Hem behoren wij toe’
Zie ook:
