Verschillende synodeleden zijn kritisch over de manier waarop de Protestantse Kerk slachtoffers van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag wil ondersteunen. Zo zijn er zorgen over het idee om te werken aan een traject om te komen tot een vorm van herstelbemiddeling. Een te sterke focus daarop, zou het eerder gedane commitment aan juridische, financiële en psychologische compensatie kunnen overschaduwen.
Tijdens de synodevergadering van 15 november werd besloten dat synodeleden Van Solkema, Veenstra en Van Katwijk nauw worden betrokken bij het vervolgproces vanuit de dienstenorganisatie, om erop toe te zien dat eerdere toezeggingen en besluiten van de synode geborgd, en adviezen vanuit de synode meegenomen, worden. Hierbij zal ook gebruikgemaakt worden van de expertise van derden, waaronder SMPR-medewerkers.
Herstelbemiddeling als mogelijke uitwerking
Een van de trajecten die binnen dit bredere kader wordt ontwikkeld, is herstelbemiddeling. De Protestantse Kerk werkt aan een programma dat moet onderzoeken hoe deze vorm van mediation kan bijdragen aan betere ondersteuning van zowel slachtoffers als daders.
Uit wetenschappelijk onderzoek en uit gesprekken met SMPR-vertrouwenspersonen blijkt dat slachtoffers vooral behoefte hebben aan erkenning, gehoord worden, duidelijke informatie, waarheidsvinding en het terugkrijgen van controle en veiligheid. Ook daders geven aan dat zij ruimte nodig hebben om verantwoordelijkheid te nemen, excuses aan te bieden en de gevolgen van hun handelen onder ogen te zien.
Omdat herstel vaak meer vraagt dan alleen juridische of financiële afhandeling, spelen relationele en pastorale elementen – zoals luisteren, ontmoeting en ruimte voor verdriet een belangrijke rol. Herstelbemiddeling, waarin slachtoffer en dader op vrijwillige en vertrouwelijke basis met elkaar in gesprek kunnen gaan, kan hier een aanvullende bijdrage aan leveren. Het is nadrukkelijk bedoeld als een extra mogelijkheid voor slachtoffers en komt niet in de plaats van bestaande klachtprocedures.
