Dorine Keizer komt tijdens haar werk als ouderenpastor verschillende mensen tegen die allemaal hun unieke verhaal aan haar vertellen. Of juist niet. "Niet iedereen is een prater, sommige mensen vinden het gewoon fijn dat je er voor ze bent."
Dorine is kerkelijk werker in de wijkgemeente Allererf in Veenendaal, speciaal voor de oudere gemeenteleden. "Het werk is heel gevarieerd, zo verzorg ik uitvaarten maar bezoek ik ook mensen die een jubileum vieren, dat zijn natuurlijk heel verschillende ontmoetingen. Omdat ik in een verzorgingshuis bij het ouderenpastoraat heb gewerkt was de stap naar ouderenpastor van een gemeente niet zo groot. Nu ik me bewust op deze doelgroep richt kan ik echt de diepgang zoeken van het pastorale werk."
"Als ouderenpastor wil je de mensen vertellen: we zien je, we weten dat je er bent, ook al kan je misschien niet meer naar de dienst komen op zondag. Bij de doelgroep behoren ook meer diepgaande gesprekken, mensen vertellen hun levensverhaal. Dit kan heel ondersteunend en helend werken. Ik stel me dienstbaar op: wat heeft u nodig? Of: wat kan ik voor jou betekenen? De breedte van het werk vertaalt zich ook in de breedte van de kerk, iets wat bij deze doelgroep ook sterk uiteen kan lopen, zeker op een plek als Veenendaal.´
"Het mooiste aan mijn werk vind ik dat ik er mag zijn voor mensen in het licht van God. Het is niet altijd even overzichtelijk werk: aan het begin van de week deel ik mijn afspraken in en mijn agenda ziet er altijd anders uit. Maar als ik op de fiets stap, op weg naar de eerste afspraak dan bid ik of God met mij meegaat. Voorafgaand aan een gesprek richt ik mij op de persoon die ik ga ontmoeten. Vandaag denk ik bijvoorbeeld aan een vrouw wiens echtgenoot recent is overleden. Morgen bezoek ik haar en kijken we samen hoe het leven nu verder gaat. Na afloop van een gesprek bid ik weer: God, ik laat het los en leg het in Uw handen. Dat ervaar ik dan ook zo."
Bijzondere ontmoeting
Het overkomt kerkelijk werkers regelmatig, een kijkje in de ziel. Eén ontmoeting van de afgelopen tijd springt er voor Dorine uit. "Tijdens een kennismakingsgesprek ontmoette ik een mevrouw die bijzonder teleurgesteld was in de kerk. Daarnaast had ze het gevoel dat ze niet gezien was en niet gehoord. Ik vroeg haar in de Bijbel op zoek te gaan naar een persoon die haar aansprak, of juist niet. Ze koos voor het verhaal van Hanna, die haar zoontje naar de tempel brengt. Hierover zijn wij in gesprek gegaan, over waarom zij zichzelf in dit verhaal herkende. De eenzaamheid, het gevoel niet gehoord te worden maar ook de blijvende aanwezigheid van God. Samen zijn we steeds meer gaan begrijpen dat geloof toch een rol speelt in haar leven en dat ze mag geloven op de manier die bij haar past. Aan het eind van onze sessie van vier gesprekken vertelde ze mij: 'Er is nog nooit iemand geweest die op deze manier echt naar mij geluisterd heeft.' Dat trof me wel, ik kan dan vertellen ik er namens God mag zijn voor haar."
Thuisgevoel
Dorine is vrij recent gestart bij deze gemeente. "Het voordeel is dat je zonder vooroordelen mensen ontmoet en je onderzoekt wat de wederzijdse verwachtingen zijn. Beginnende kerkelijk werkers wil ik graag meegeven dat het belangrijk is dat je de structuur kent van een gemeente. Verder is het goed om op zondag af en toe de kerkdienst te bezoeken. Zo ben je letterlijk zichtbaar. Echt aanwezig zijn zit ook in kleine dingen. Omdat ik op de fiets door de wijk ga ben ik opmerkzaam. Even zwaaien naar die meneer achter het raam kan ook al wat betekenen."
"Qua werk voel ik me helemaal thuis in Veenendaal en qua geloof vind ik het mooi om te merken dat het een brede gemeente is. Dat is voor mij ook wel een kenmerk van de Protestantse Kerk, alles is er. Voor mij hoeft het niet zo te zijn dat de predikant en ik helemaal theologisch op één lijn zitten, dat verschil is juist ook prettig als mensen zich niet helemaal kunnen vinden in de algemene lijn van een lokale kerk of predikant. Als er maar wederzijds respect is."
