Waarachtigheid in de kerk ervaart ds. Sophie van den Berg-Hofstee (1989) in het bijzonder in het zingen van een lied. Daarin ondervindt ze de goedheid en schoonheid van het geloof. “Ik hoop dat de kerk altijd een plaats blijft waar we God zoeken en waar Hij ons vindt.”
- bachelor theologie aan de Universiteit Utrecht, master gemeentepredikant aan de PThU in Amsterdam
- predikant in de Maartenskerkgemeente in Doorn, en redactielid van Predikant en Samenleving, het tijdschrift van de Bond van Nederlandse Predikanten
- voelt zich verwant met de protestantse en midden-orthodoxe stroming binnen de kerk
Hoe ervaar je je roeping?
“Als een stille stem die ik pas gaandeweg ben gaan verstaan. Enerzijds ervaar ik het als een grote vreugde en als een zegen dat ik door mijn roeping op een plek ben gekomen waar ik tot bloei kan komen en mijn gaven kan inzetten. Aan de andere kant vind ik het soms ook een last om diegene te zijn die God ter sprake brengt in de werkelijkheid waarin we leven. Als er doordeweeks iets ontwrichtends gebeurt, vind ik het mijn taak om daar op zondag iets over te zeggen en het op de een of andere manier met God in verbinding te brengen. Dat valt me soms zwaar.”
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“Het vertrouwen van mijn gemeente is voor mij heel belangrijk. Dat ze me de vrijheid geven om het werk in te vullen op een manier die bij me past en waarin ik mijn gaven kan inzetten. Daardoor ervaar ik ruimte om mijn intuïtie te volgen en creatief te zijn. De veelzijdigheid van het ambt ervaar ik ook als essentieel om het werk met vrucht en vreugde te blijven doen. Ontspanning is ook belangrijk. Daar moet ik bewust tijd voor zoeken. Ik heb twee jonge kinderen, dus veel van mijn tijd gaat nu naar zorg en werk. Ik geniet, vooral in het weekend, van de zon en de natuur om me heen op de Utrechtse heuvelrug, samen met mijn gezin.
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Door niet alles te willen doen. Dat is soms lastig. Ik probeer prioriteiten te stellen en niet veel geleefd te worden door vergaderingen of organisatorische werkzaamheden. Daarnaast probeer ik voldoende tijd in te plannen om te werken in mijn studeerkamer en me te concentreren op de voorbereiding van de kerkdienst of het schrijven van een artikel voor het kerkblad. Ook het uitwisselen van werkervaringen met bevriende collega’s doet me veel goed!”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“Het voorbereiden van de zondagse erediensten en het voorgaan zelf. De verdieping in de Schriftlezing, het inlezen in de literatuur, mijn eigen gedachten vormen, het vinden van passende liederen en inzichten die je door de week heen ontvangt. Ik zoek ook regelmatig een kunstwerk dat bij de Schriftlezing past en probeer dat in mijn preek te verweven. Als er dan op zondag één geheel ontstaat en er lijntjes samenkomen, kan er soms méér gebeuren dan ik zelf heb voorbereid, is mijn ervaring. Dan ervaar ik iets van Gods Geestkracht. Voor die momenten doe ik het.”
Welke (na)scholing heb je voor het laatst gevolgd?
“Als liefhebber van liturgie en kerkmuziek heb ik een paar maanden geleden de cursus ‘En Uw naam wordt een lied in mijn mond’ van de Protestantse Theologische Universiteit gevolgd. Tijdens deze cursus stonden de liedteksten van Willem Barnard centraal. Deze liederen zingen we regelmatig in mijn gemeente. De teksten zijn vaak prachtig en diepzinnig, maar dreigen voor sommigen misschien wel geheimtaal te worden, omdat ze poëtisch van toon zijn en veel Bijbelse beelden bevatten. Ik laat de teksten van Barnard af en toe terugkomen in mijn preek, om de gemeente bij deze liederen te betrekken.”
Met welke andersgelovige in je omgeving zou je graag eens om de tafel gaan?
“Met een van de kinderleidsters op het kinderdagverblijf van mijn jongste zoon. Ze is de enige moslima die ik ken in mijn omgeving. Ik spreek haar vooral over mijn zoon en hoe het op de opvang gaat. Ik zou wel willen weten hoe zij haar geloof beleeft en hoe ze het vindt dat haar geloof - door haar hoofddoek - zichtbaar is, in tegenstelling tot bij mij.”
Welk boek, welke serie, film of welke podcast raad je collega’s aan?
Wie zeggen de mensen dat Ik ben, een poëtisch boek van schrijver en dichter Willem Jan Otten en kunstenaar Paul van Dongen. In 33 essays laat Otten zien hoe Christus, zelfs al valt zijn naam niet, blijft opduiken in hedendaagse films, romans en muziek. Otten is voor mij sowieso een inspiratiebron, zoals hij schrijft over geloven als iets raadselachtigs dat niet te beredeneren valt. Over de opstanding van Christus zegt hij bijvoorbeeld dat het er niet om gaat om daarvan ‘overtuigd’ te worden, maar om daarvoor te ‘bezwijken’.
De film Jesus Christ Superstar uit 1973 is wat mij betreft een klassieker. Deze film heeft een belangrijke rol gespeeld in mijn geloofsontwikkeling en daardoor ook in mijn weg naar het predikantschap. Niet alleen de kleurrijke beelden en de bijzondere setting in de woestijn zijn aansprekend, maar vooral ook de muziek is de grote kracht van deze film.”
Is er een bijbeltekst die met je meegaat?
De tekst uit Kolossenzen 2:6-7: ‘Volg de weg van Christus Jezus nu U Hem als uw Heer aanvaard hebt. Blijf in Hem geworteld en gegrondvest, houdt vast aan het geloof dat U geleerd is, en wees vervuld van dankbaarheid.’ (NBV) Ik kreeg deze tekst van een goede vriendin en collega bij mijn bevestiging als predikant. De tekst herinnert me steeds weer aan waar het op aankomt.
Daarnaast komt de tekst uit Hebreeën 11:1-2 vaak op in mijn gedachten: ‘Het geloof nu is de zekerheid der dingen die men hoopt en het bewijs der dingen die men niet ziet.’ (NBG) Deze tekst past bij de manier waarop ik geloof, biedt me houvast en is een belofte voor ons leven in deze werkelijkheid.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Dat de kerk altijd een plaats zal blijven waar we van harte God zoeken en waar Hij ons vindt. En dat het altijd een plaats blijft waar we momenten van schoonheid, waarheid en goedheid mogen ervaren, bijvoorbeeld tijdens het zingen van een lied. Ik word dan soms overweldigd door het gevoel ‘het is waar en goed wat ik nu zing’. Ik hoop dat de kerk blijvend een plek mag zijn waar we dit ervaren. Dat is van grote waarde voor ons leven midden in een wereld waarin we zo vaak bepaald worden door vluchtigheid en de waan van de dag.”
>> De Maartenskerkgemeente in Doorn en ds. Sophie van den Berg-Hofstee waren op zaterdag 23 maart te zien in Petrus in het land. Kijk de aflevering hier terug.
Lees meer in de serie over voorgangers in de Protestantse Kerk:
