Roeping betekent voor ds. Theo de Zwart (1971) “volledig in de voetsporen van Jezus leven, en samen met anderen op zoek gaan naar Gods weg en bestemming in ons dagelijks leven. Daarbij is het mijn ‘specialiteit’ oog te hebben voor mensen die ingrijpende gebeurtenissen hebben meegemaakt, en mijn kennis op dat vlak weer door te geven aan studenten.”
- predikant-geestelijk verzorger en medisch ethicus in de Anna Zorggroep (Geldrop/Eindhoven), universitair docent ethiek en supervisor aan de Radboud Universiteit Nijmegen, secretaris van de Protestantse Sectorraad van de Vereniging van Geestelijk VerZorgers VGVZ en lid van de Werkgroep Pastoraat en Gezondheidszorg
- studie aan onder meer de Radboud Universiteit Nijmegen, Tilburg University en de PThU
- voelt zich verwant aan de midden-orthodoxie
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“Ik zet graag mijn talenten in. De samenleving kent momenteel grote morele vragen. Ik vind het mooi dat ik die vanuit de levensbeschouwing mag verhelderen, op individuele basis en in groepsverband. En ik ben blij als ik daarin mag zijn wie ik ben, in het ziekenhuis, het hospice en aan de universiteit.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Ik heb het nodig om met anderen in gesprek te blijven over maatschappelijk en ethische thema’s, en doe aan intervisie. Verder lees ik graag, luister ik graag Black gospel, en schrijf ik columns over wat ik meemaak. Niet opbranden heeft voor mij te maken met ervoor zorgen dat ik in alles mezelf mag zijn en mijn grenzen aan kan geven.”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“Praten met een patiënt. Ik zorg voor lege blokken in mijn agenda zodat ik daar tijd voor heb. Binnen een kwartier kan ik dan diep in gesprek zijn met mensen over de zorgen van het bestaan. Namens God mag ik hen nabij zijn. Wat een mooi vak heb ik, denk ik dan.”
Met wie zou je graag een keer aan tafel zitten?
“Met schrijfster Rosita Steenbeek. Ik ken haar niet, maar ik ben vier keer in Rome geweest en vind dat een geweldige stad. In haar boeken over Rome wisselt ze zo mooi haar belevenissen in het heden af met gebeurtenissen in het antieke Rome. Graag zou ik haar laten vertellen over plekken waar je als gewone reiziger niet komt.”
Hoe zie je de rol van de kerk in de samenleving, en jouw rol daarin?
“De kerk moet zich goed realiseren dat ze een taak heeft in het verbinding leggen tussen het verhaal van God en het verhaal van mensen. Mijn rol daarin is, zeg ik voorzichtig, om met mijn gaven en ervaring in bijvoorbeeld levensvragen en traumaopvang de kerk een spiegel voor te houden. En om de kerk te stimuleren om te blijven reflecteren in deze complexe en veelkleurige samenleving en daarover in gesprek te gaan.”
Welk boek, welke serie, film of welke podcast raad je collega’s aan?
“Misschien is het vanwege mijn Surinaams-Hindoestaanse afkomst dat ik Sonny Boy zo mooi vind, een film van Maria Peters naar het gelijknamige boek van Annejet van der Zijl. Ik herken er dingen in. Zo ging ik na mijn adoptie ook van het eten van rijst naar het eten van aardappels. En de film houdt ons een spiegel voor: hoe gaan wij om met armoede en discriminatie in onze tijd?”
Is er een bijbeltekst die met je meegaat?
”Dat is Psalm 139:6, 13-14 dat begint met ‘Wonderlijk zoals u mij kent, het gaat mijn begrip te boven’. Zo sta ik soms bij mensen aan het bed, ben ik nabij in hun verdriet.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Dat de kerk een drempelloze ruimte is waar mensen zich gehoord en gezien voelen. Een plaats waar we elkaar uitnodigen om aan tafel te gaan. De kerk voedt niet alleen het lichaam, maar ook de ziel. De kerk kan de mens tot een ánder mens maken.”
Lees ook de vorige aflevering in deze serie:
© Harpal Advies Arnhem, 2022
