Verdieping

In zijn eerste collegiale brief als scriba deelt Kees van Ekris zijn visie op de kerk en zijn rol. Geïnspireerd door Etty Hillesum hoopt hij dat de kerk een plek is waar de vragen van deze tijd onderdak vinden, en waar tegelijk God en mensen onderdak vinden.

Ds. Kees van Ekris

scriba generale synode

In de gevangenis werkt geestelijk verzorger Maartje Wildeman (1974) met mensen die worstelen met hun kwetsbaarheid. Een goed gesprek voeren kost tijd en geduld. Maar juist op deze plek ervaart ze dat God erbij is, in alle ellende van het leven. “God laat niet los.”   

De kerk moet niet afgaan op het uiterlijk, vindt Heidi Kramer-de Jong (1966). “De kerk zou een afspiegeling moeten zijn van de veilige schuilplaats zoals God het bedoeld heeft. Mensen kunnen je wel aan de kant zetten, Jezus ziet je zoals je bent.” 

Eerst was hij kerkplanter in Albanië, nu leidt Maarten Blom (1983) een internationale gemeente in Gouda. Het leven delen met mensen die God op je pad brengt, is zijn drijfveer. “De boodschap van geloof en hoop moet de wereld in.”

Studenten zijn positief verrast als er iemand is die met hen over de zin en onzin van het leven wil spreken, merkt studentenpastor Jorn den Hertog (1993). “Ik hoop dat jonge mensen de kerk weer ontdekken als een plaats om te verstillen.”

Hij is zelf doof en draagt een gehoorimplantaat. Als dovenpastor houdt Hendrik Stevens (1998) zich onder meer bezig met pastoraat onder doven en slechthorenden, maar het liefst leidt hij gezamenlijke diensten waarin hij kerken laat kennismaken met de wereld van doven.

Als buurtpastor in de Rotterdamse wijk Spangen ontmoet Martijn de Jong (1991) een diversiteit aan mensen. Hoewel het geloof in Nederland in een neergaande beweging zit, geeft hij de moed niet op. “Er zijn steeds weer kleine vonkjes van nieuw geloof in de kerk.”

Hen hoopt dat de kerk het aandurft om oude structuren los te laten. Christiaan Schoonenberg (1993) zet zich ervoor in dat de kerk zoekt naar nieuwe vormen én dat ze daarin de verbinding zoekt met anderen.

De waarde van internationale kerken in Nederland laten zien én mensen helpen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken, dat is de roeping van kerkelijk werker en SKIN-directeur Karin de Schipper (1962). “Deze gemeenschappen hebben ons zoveel te bieden.”