Diaconaat is de sleutel tot oecumene, vindt Dick Vos (1967). “Daar voel je dat wat je bindt veel groter is dan wat je scheidt.” Barmhartigheid en gerechtigheid, de woorden waar het om draait in het diaconaat, markeren voor hem de toekomst van de kerk.
- diaconaal werker in de Protestantse Gemeente Assen, scriba van de gemeente Noordlaren-Glimmen, freelance journalist
- studeerde theologie aan de Rijksuniversiteit Groningen, inclusief de kerkelijke opleiding/voorgangersopleiding
- voelt zich verwant met de ruimzinnige kant van de midden-orthodoxie
Hoe ervaar je je roeping?
“Na mijn studie had ik min of meer besloten niet in de kerk aan het werk te gaan, maar kennelijk ontkom ik er niet aan. Het lijkt een beetje op het verhaal van Jona. De kerk is mij lief, het is belangrijk dat ze aanwezig is. En dan vind ik het toch belangrijk om daar aan het werk te zijn.”
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“In de eerste plaats een prettige omgang met de mensen in de kerk en met collega’s. Samenwerken is zo belangrijk, zeker nu kerken kleiner worden. Samen optrekken en elkaar inspireren, maar ook begrip voor elkaar op kunnen brengen. In zo’n setting werk ik prettig.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Daar moet ik voor uitkijken, ik heb er weleens tegenaan gezeten. Mijn ervaring is dat je in de kerk nooit klaar bent. Maar ik werk niet fulltime in de kerk, ik doe ook nog wat in de journalistiek. Verder wandel ik graag en heb ik een huis met een tuin waar altijd wel wat moet gebeuren. Die afwisseling helpt.”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“Als het gaat om mijn werk in Assen vind ik het erg leuk om concrete acties mede te organiseren. Zo organiseren we elk jaar met kerken en maatschappelijke instellingen in de stad een kerstpakkettenactie voor inwoners die rond of onder het minimum leven. En we hebben toen het opvangcentrum in Ter Apel uit zijn voegen barstte in twee kerken een paar weken onderdak geboden aan asielzoekers. Waren we bedden van IKEA in elkaar aan het zetten. Het was geweldig om echt wat te kunnen betekenen, als kerken samen. Diaconaat is de sleutel tot oecumene. Daar voel je dat wat je bindt veel groter is dan wat je scheidt. Ik ben niet voor niets de diaconale kant opgegaan. Een kant van de kerk die soms wat ondergewaardeerd wordt.”
Met welke andersgelovige in je omgeving zou je graag een keer aan tafel zitten?
“Met iemand van een van de moslimgemeenschappen. Hoe is het om juist in onze stad praktiserend moslim te zijn? Hoe proberen ze gestalte te geven aan hun geloof? Waar lopen ze tegenaan? Misschien zijn er wel sociale of maatschappelijke vraagstukken waarin we samen op zouden kunnen trekken. We komen elkaar niet vanzelf tegen, daar zou ik echt achteraan moeten. Dat geldt trouwens ook voor leden van de Koptische kerk, hoewel ik die niet direct andersgelovig zou willen noemen.”
Welk boek, welke film of podcast raad je collega’s aan?
“Voor me ligt het boek van Rozemarijn van ‘t Einde: Rebelleren voor het leven. Een goed geschreven en indringend boek over het grootste probleem van dit moment: de klimaatcrisis. Vanuit geloof en kerk moeten we daar iets mee. We belijden dat de schepping een gave van God is maar zijn doorgeschoten in het bewerken ervan. En door overconsumptie doen we onrecht aan onze armste naasten. Als theoloog en scheppingsactivist houdt Rozemarijn kerk en christen een rauwe spiegel voor in haar aandringen op klimaatgerechtigheid.”
Is er een bijbeltekst die met je meegaat?
“Ik houd van het verhaal van de Emmaüsgangers. In je naaste kom je soms iemand tegen in wie je iets van God ziet, of hoe we dat dan ook willen duiden. Ik ervoer dat sterk bij de opvang van asielzoekers uit Ter Apel. In gesprek met hen zag ik in hen geen vreemden maar mensen zoals ikzelf die ook iets te vertellen hebben en een spiegel voor kunnen houden.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Dat kerken samen een geluid in de samenleving kunnen laten horen dat oproept tot medemenselijkheid, tot leefbaarheid. En daarin dan zelf zoutend zout zijn in de manier van omgaan met elkaar, naaste zijn voor elkaar. Een voorafschaduwing van Gods Koninkrijk. Naast goeddoen is recht doen belangrijk, aanklager zijn van onrecht in de samenleving. Barmhartigheid én gerechtigheid, de woorden waar het om draait in het diaconaat.”
Lees meer in de online serie over het ambt:
Foto: Otto Lussenburg
