In de seculiere omgeving waar hij werkte, zag hij mensen met een leeg leven die niets hebben met God. Voor Leo Blees (1975) lag hier een roeping. “Ik wil graag meegeven dat ‘dat met God’ toch wel iets moois is.”
- Kerkelijk werker met preek- en sacramentsbevoegdheid in Dorkwerd (⅔) en Wijnjewoude (⅓), daarvoor in Wouterswoude
- Opleiding aan de Evangelische Hogeschool in Ede en aan de NHL Hogeschool in Leeuwarden
- Voelt zich verbonden met de breedte van de Protestantse Kerk, noemt zich vrolijk orthodox
Hoe ervaar je je roeping?
“Ik heb bij wijze van spreken een stem gehoord. In de seculiere omgeving waar ik werkte - eerst in een winkel, later als begrafenisondernemer - zag ik mensen met een leeg leven die weinig of niets hebben met God. Maar hoe weten ze van Hem als niet over Hem verteld wordt? Zo ben ik begonnen. Bij uitvaarten deed ik de Bijbel open, tussen André Hazes en hardrock in, en bad en las met mensen. Er is iets wat boven je lege leven uitstijgt. Met eeuwigheidswaarde.”
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“Ik wil niet alleen in mijn eigen gemeenten bezig zijn en zit ook in de synode. Ik heb de blik naar buiten nodig, en de inspiratie van het omgaan met mensen die niet hetzelfde zijn als ik, die niets met God en kerk hebben. Ik wil graag weten hoe het leven voor hen in elkaar zit. Verhalen van mensen zijn zo boeiend, zeker als die herkend worden in het grote ‘verhaal’ van God.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Als het teveel wordt, stop ik gewoon even en doe wat anders. Ik kan heel goed niets doen, gewoon uit het raam kijken, of gaan wandelen of tuinieren.”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“Ik mag graag met mensen omgaan, maar van het preken - vrijwel iedere zondag drie keer - geniet ik ook. Als het landt, ga ik fluitend naar huis. Ik leid ook graag een kerkelijke vergadering - liefst met een beetje humor.”
Met wie zou je graag een keer aan tafel zitten?
“Met mijn oom Jan, die stierf toen ik 10 was. Ik ken hem uit de verhalen. Hij was een heel geïnteresseerd en gelovig mens. Qua karakter lijken we wel wat op elkaar. Ik zou een avond met hem willen bomen over zijn visie op de wereld en op de politiek. Hij heeft de oorlog bewust meegemaakt. Hoe heeft hij die beleefd en hoe vertaalde hij dat in de jaren erna?”
Hoe zie je de rol van de kerk in de samenleving?
“Als marginaal doch onmisbaar. Het raakt me als het de afhakers niets meer doet, God en de eeuwigheid. Een uitvaart begeleiden zie ik als een kans. Ik wil graag meegeven dat ‘dat met God’ toch wel iets moois is. Als we dat als kerk niet meer bekend kunnen maken …”
Welk boek, welke film of podcast raad je collega’s aan?
“De tv-serie ‘De stamhouder’. Het is onvoorstelbaar wat oorlog doet. De les daaruit is voor mij dat goed niet altijd goed is en fout niet altijd fout. Een andere aanrader is het boek van Kees van Ekris, Dialoog, dans en duel: preken voor tijdgenoten. Ik heb er een hoop aan.”
Is er een bijbeltekst die met je meegaat?
“Psalm 119:105, ‘Uw woord is een lamp voor mijn voet, een licht op mijn pad’ is voor mij een bijzondere tekst. Die werd gelezen toen ik 10 jaar geleden voor de eerste keer bevestigd werd. Toen ik uit Wouterswoude vertrok, kregen we een mooie houten bank mee met daarop deze woorden in het Fries. Die bank staat in de keuken.”
Wat is de laatste scholing die je hebt gedaan?
“Ik volg een cursus bij Areopagus van de IZB, gericht op preken. Het boek van Kees van Ekris ligt aan de basis van de cursus. Je leert vanuit andere gezichtspunten kijken. Het maakt bijbellezen weer heel dynamisch. En het is heel helpend bij preken maken. Een echte aanrader.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“We hoeven niet groot te worden of te zijn, maar we moeten wel relevant blijven. God gaat zijn gang wel buiten het instituut om, maar dan moeten we het wel over Hem hebben en tijd nemen om met Hem te leven. Het vergt een dagelijkse oefening.”
Lees meer in de serie over het ambt:
