Studenten zijn positief verrast als er iemand is die met hen over de zin en onzin van het leven wil spreken, merkt studentenpastor Jorn den Hertog (1993). “Ik hoop dat jonge mensen de kerk weer ontdekken als een plaats om te verstillen.”
- Studentenpastor bij de Protestantse Gemeente Utrecht, daarvoor in Wageningen. Eerder werkte hij als godsdienstonderwijzer in Apeldoorn en Ede en als jeugdwerker in Wageningen.
- Bacheloropleiding theologie en opleiding docent godsdienst/levensbeschouwing bij Christelijke Hogeschool Ede, master geestelijke verzorging/theologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, plus het remonstrants seminarium.
- Voelt zich het meest verwant aan de oecumenische stroming binnen de kerk, maar houdt van verschillende vormen en manieren van geloofsbeleving. “In elke stroom vind ik wel iets waarin ik me thuis voel. De veelkleurigheid van de Protestantse Kerk is erg mooi.”
Hoe ervaar je je roeping?
“Ik probeer mijn roeping niet te groot te maken. Vroeger was ik bang dat God mij als zendeling naar Afrika zou roepen, nu ervaar ik dat het vooral zit in het feit dat ik me in dit werk op mijn plek voel. Er moet een natuurlijke balans zijn in delen en zelf ontvangen. Enerzijds is dat het beschikbaar zijn voor studenten, anderzijds het contact met mensen in de kerk door wie ik zelf weer geïnspireerd word. Simpelweg betekent roeping ook gewoon plezier hebben in je werk. Als ik in de trein naar Utrecht zit, denk ik vaak: ‘ik heb er echt weer zin in’.”
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“Vooral veel ontmoetingen. Als studentenpastor werk je tussen twee werelden: de kerk en de universiteit, en de kerk en het studentenleven. Het is mooi om ergens in het midden waardevolle gesprekken te hebben. Voor veel studenten is het een verrassing dat er vanuit de kerk mensen zijn die met hen willen praten over de zin en onzin van het leven. Die kwetsbaarheid en dat samen zoeken heb ik wel nodig in mijn werk. Ik vind het ook belangrijk dat er ruimte is om nieuwe dingen te doen en om nieuwe manieren te ontdekken waarop het gesprek over geloof en zingeving voor en door studenten kan blijven plaatsvinden.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Dat blijft zoeken. Wat me helpt is het concept ‘berg op, berg af’. Jezus ging vaak de berg op om te bidden en alleen te zijn, en eraf om bij de mensen te zijn en te delen. Als Hij dat al nodig had, hoeveel meer heb ik dat dan nodig? Ik probeer balans te vinden door te bidden, een boek te lezen en vervolgens weer te delen in mijn werk. Ik denk dat je niet kunt geven wat je niet eerst zelf ontvangen hebt. Wat daarbij helpt is wandelen met de hond. Dan moet je eropuit, naar buiten. Ook heb ik een zogenaamde ‘mannendag’ met mijn zoontje van bijna 2. Op zo’n dag ben ik niet met werk bezig. Dat helpt me om die ruimte te nemen.”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“De afwisseling in dit werk vind ik het leukst. Soms sta je midden in de kerk, dan weer midden in de samenleving. Als ik mensen bij elkaar kan brengen via het studentenpastoraat, dan is dat heel waardevol. Ik ben tegelijk ook een theoloog die het leuk vindt om bezig te zijn met een preek voor in de kerk,of een bijbelstudie voor een studentenvereniging.”
Welke (na)scholing heb je voor het laatst gevolgd?
“Twee jaar geleden heb ik een coachopleiding gedaan, en recent heb ik eindelijk de predikantsopleiding afgerond. Blijven leren vind ik belangrijk. Daarom ga ik me nu oriënteren op de nascholing en me verder verdiepen in de een-op-eenbegeleiding van studenten.”
Met welke andersgelovige in je omgeving zou je graag eens om de tafel gaan?
“Ik zou weleens een drankje willen doen met artiest Nick Cave. Het intrigeert me hoe hij naar geloof en creativiteit kijkt. Zijn liedjes en teksten verwarmen me en tegelijkertijd schuren ze soms. Ik zou met hem willen doorpraten over het leven. In het geloof ervaart hij denk ik iets meer vrijheid dan ik. Ik zie hem als een creatieveling die ‘bommetjes dropt’ in het gelovige wereldje.”
Welk boek, welke serie, film of welke podcast raad je je collega’s aan?
“Het boek ‘Geloof, hoop en ravage’ dat Nick Cave schreef over zijn turbulente levensreis. Het gaat over het zoeken naar God, over het overlijden van zijn zoon, en het verkent existentiële vragen over geloof, kunst, muziek, vrijheid, verdriet en liefde. Ik vind het een aanrader voor collega’s. Het maakt ruimte voor onmacht en het soms maar aanmodderen in het leven, maar ook voor de liefde en hoop die in God te vinden is.”
Is er een bijbeltekst die met je meegaat?
“Psalm 84 vers 5-8. Daar gaat het over onderweg zijn, en ondertussen iets van God op het spoor komen. Vers 7 is de kern: ‘Trekken zij door een dal van dorheid, door hen verandert het in een oase; rijke zegen daalt als regen neer.’ (NBV21). Ik heb deze tekst bij mijn doop meegekregen toen ik 16 jaar was, en hij is nog steeds betekenisvol. Als je met God op weg bent, gaat Hij mee over de toppen, maar ook door dalen.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Dat ze altijd een plek blijft die openstaat voor mensen die op zoek zijn naar God. Het is belangrijk dat jongeren weten dat de kerk bestaat uit een groep mensen die hun best doen en daarin soms brokken maken. Ik hoop dat jonge mensen de kerk weer ontdekken als een plek om te verstillen.”
Lees meer in de serie over de voorgangers in de Protestantse Kerk:
