De eerste rol voor de kerk ligt volgens Ruth Pruis (1983) in het verbinden van de Bijbelse verhalen met het heden. “Als ik het nieuws volg en om me heen kijk, zie ik dat er veel behoefte is aan een ander perspectief, een ander verhaal.” Zelf doet ze daar in het klein iets aan in haar buurtkerk.
- buurtpastor bij buurtkerk De Fontein (Groningen-Noord), daarvoor bedrijfsleider in de horeca
- studie Godsdienstwetenschappen en later Geestelijke verzorging aan de Rijksuniversiteit Groningen
- past niet bij één specifieke stroming binnen de kerk
Hoe ervaar je je roeping?
“Als ik anderen hoor praten over hun roeping, heb ik het idee dat ik het zelf anders ervaar. Ik ben altijd wat zoekend geweest, maar toen ik de vacaturetekst zag van wijkgemeente De Fontein die buurtkerk wilde worden, voelde ik me echt geroepen. Ik heb ideeën over hoe je nu, in deze context, kerk kunt zijn. Ik wil graag, samen met anderen, een vorm voor geloven en kerk-zijn vinden die past bij de huidige tijd en de betreffende context.”
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“Bewegingsvrijheid, ruimte om te ontdekken, vertrouwen. Zoeken is vallen en opstaan. Daarnaast wil ik graag gevoed worden, door contact met anderen binnen en buiten de kerk. En ik heb ontmoeting en verbinding met buurtbewoners nodig. In de Veertigdagentijd organiseerde ik samen met Stichting De Noordelijke Horizon een iftarmaaltijd waar buurtbewoners bij elkaar kwamen. En ook in ons buurtkerkprogramma staat ontmoeting centraal. Dan ervaar ik dat wat we doen er echt toe doet.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Dat is momenteel een aandachtspunt. Je hebt je in de kerk altijd te verhouden tot het grotere geheel waar ook belangen spelen. Soms heb ik het daar lastig mee. Sinds kort heb ik een coach en dat is heel prettig, ik krijg helder waar mijn grenzen liggen. En verder helpt het me om de natuur in te gaan, me even terug te trekken en afstand te nemen.”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“Dat zijn momenteel de buurtvieringen die we sinds begin dit jaar organiseren. De buurtkerkactiviteiten en de vrijwilligers daarvan vormen vaak eilandjes. Hoe breng je die samen? Ik wil zo graag dat er een nieuwe gemeenschap ontstaat. In de buurtvieringen komt dat tot stand, daar ontmoeten de eilandjes elkaar. Hier komen mijn werkzaamheden van de afgelopen jaren samen. Ik verbind de kleine verhalen van de buurtbewoners met de grote verhalen uit de Bijbel. Ik laat zien dat die vandaag ook nog wat te zeggen hebben. Daarnaast ben ik erg te spreken over het buurttuinproject dat we twee jaar geleden begonnen zijn.”
Welke scholing heb je voor het laatst gevolgd?
“De cursus doop en avondmaal voor pioniers. Ik mag nu als buurtpastor doop en avondmaal bedienen.”
Waar kan de kerk haar verantwoordelijkheid nemen voor medemens en schepping?
“Alles begint bij jezelf. De kerk heeft een voorbeeldfunctie. Dit vraagt om milieubewuste keuzes, zorg voor kwetsbare groepen, openstaan voor een ander. Maar dit is natuurlijk ook wat cliché. Beatrice de Graaf schreef dat er in tijden van crisis behoefte is aan narratieven die zin en perspectief bieden. Dat betekent onder meer Bijbelse verhalen verbinden met het heden. Ik denk dat daar de eerste rol voor de kerk ligt: een ander perspectief bieden, een ander verhaal. Als ik het nieuws volg en om me heen kijk, zie ik dat daar veel behoefte aan is. Ik kan daar in het klein iets aan doen: als buurtkerk ontmoetingen en gesprek faciliteren zodat mensen niet van elkaar verwijderd raken.”
Welk boek, welke film of podcast raad je collega’s aan?
“De film The Pace of Being Known — Godspeed. De film volgt een Amerikaanse dominee die in Schotland ontdekt dat geloof niet alleen gaat over theologie, maar vooral over relaties, nabijheid en het kennen van mensen op een dieper niveau. Hoe kunnen we als christelijke gemeenschap écht aanwezig zijn bij elkaar en bij onze buurt? Dit sluit naadloos aan bij de visie op kerk-zijn waarin ontmoeting, luisteren en samen op weg zijn centraal staan. Nabijheid, het tempo van God volgen. Vertragen. Ik moest zelf echt in de spiegel kijken toen ik die film had gezien. Ik sta vaak in de organisatiestand en ga dan weleens aan dingen voorbij. De film is inspirerend én confronterend.”
Is er een bijbeltekst die met je meegaat?
“Niet een bijbeltekst maar een bijbelboek: Ruth. Niet zozeer vanwege de naam maar vooral omdat ik me in haar verhaal herken. Ik ben niet altijd kerkelijk actief geweest en heb lange tijd van een afstand naar geloof gekeken. Maar juist in ontmoetingen met mensen in de buurt vond ik de essentie van geloof terug: samen delen, luisteren naar elkaars verhalen, nabij zijn zonder voorwaarden. Ruth laat zien dat ‘thuis’ niet alleen een plek is, maar iets dat je samen bouwt.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Ik hoop dat de kerk een plek blijft waar mensen zich gezien en gehoord voelen, waar ruimte is voor de complexiteit van het leven en voor een geloof dat niet eenduidig is. Dat betekent een kerk die niet alleen binnen haar eigen muren functioneert maar in de samenleving aanwezig is. Een kerk die luistert, verbindt en zich niet afsluit voor verandering. Een gemeenschap die samen met anderen op weg is naar het onbekende – vertrouwend dat God daar al aanwezig is.”
