Verdieping

Ds. Erica Hoebe (1973) zoekt de ontmoeting op, van pastoraat tot geloofsgesprekken. Als predikant in Leusden voelt ze zich geroepen om te verbinden en zo veel mogelijk samen kerk te zijn. “De kerk heeft zoveel rijkdom: we mogen geloof, hoop en liefde delen.” 

Vanuit het besef dat Gods belofte met haar meegaat, werkt ds. Ruth Six (1998) met veel enthousiasme in haar eerste gemeente in Nieuwegein. Ze is dankbaar dat resultaten geen prioriteit zijn in haar werk. “Ik mag zaaien, Gods Geest doet de rest.”   

Het profetische karakter van de kerk mag wel wat aangewakkerd worden, vindt ds. Pim Verhoef (1960). We moeten elkaar scherp houden, en de tekenen van de tijd zien.    

Als architect én dominee bouwt ds. Willem Jan de Hek (1979) letterlijk en figuurlijk aan de kerk. Hij ziet hoop voor de toekomst, vooral omdat hij bij een nieuwe generatie tijdgenoten een toenemende interesse in spiritualiteit opmerkt. “De kerk is niet passé – ze heeft iets te bieden en te zeggen.” 

Ds. Corine Zonnenberg-de Beer (1989) bouwt in Rotterdam-Zuid aan een kerk waar geloof niet vanzelfsprekend is. Haar gemeente verwelkomt iedereen die zoekt, vragen stelt of binnenloopt. “Ik vind het prachtig om samen te ontdekken wat God vandaag tot ons zegt.” 

Als directeur van Epafras spreekt Matthijs Geluk (1983) regelmatig met gedetineerden. Hij ervaart dat samenleving en politiek vaak een hard – en niet rechtvaardig – oordeel over hen hebben. De kerk kan een belangrijk tegenwicht bieden, vindt hij. “Ze is de stem voor kwetsbare groepen.” 

Hij leest veel wat te maken heeft met de ontwikkeling van de tijdgeest. Herman Koetsveld (1959) voelt zich geroepen zich in heldere bewoordingen uit te spreken over wat er in de wereld gaande is. “Ik vind de tijden mateloos verontrustend, en ik vind dat ik dat moet zeggen.” 

Als predikant-directeur van de Pauluskerk in Rotterdam ziet Martijn van Leerdam (1984) dagelijks het leed van vele dakloze stadsgenoten. Het ziet het als taak van de kerk om op te komen voor mensen in onze samenleving die dat zelf niet kunnen. 

Het mooiste aan zijn werk vindt ds. Bert-Jan Mouw (1987) de vertaling van het evangelie en de Bijbel naar elke dag, in preken en in andere activiteiten. “Ik vind het een uitdaging om het zo te laten klinken dat het raakt aan de mensen die er zijn.”