De ringen zijn door het college voor de kerkorde geïntroduceerd als een lichte hulpstructuur voor de organisatie van de ontmoeting van de gemeenten. Het college achtte het niet doenlijk voor de visitatoren om de organisatie van de ontmoetingen op zich te nemen, zoals door Kerk 2025 werd voorgesteld. Elke gemeente is dus door de classicale vergadering ingedeeld in een ring. Gemeenten kunnen aan de classicale vergadering ook zelf aangeven tot welke ring zij willen behoren.
Binnen deze ring krijgen de ontmoeting van gemeenten en de onderlinge samenwerking vorm. De werkgemeenschap van predikanten, die samenvalt met de ring, heeft de taak om bij te dragen aan de ontmoeting binnen hun ring. De invulling en organisatie van de ontmoeting binnen de ring wordt verder aan de kerkenraden en werkgemeenschap overgelaten. Het ligt voor de hand dat zij gezamenlijk een regeling vaststellen voor de werkzaamheden die daarmee gemoeid zijn. Daarvoor is een model regeling beschikbaar gesteld.
De classicale visitatoren - en met name de voorzitter - hebben volgens de kerkorde de taak om de ontmoeting van gemeenten te bevorderen. In de praktijk zal dat betekenen dat de visitatoren hulp en advies geven aan de ringen en werkgemeenschappen bij het vormgeven van de ontmoeting of daaraan zelf een inhoudelijke bijdrage leveren. Zo nodig zal de visitatie de ring en werkgemeenschappen op hun verantwoordelijkheid wijzen, indien deze het organiseren van de ontmoeting te lichtvaardig opvatten. De ontmoeting van gemeenten is een onmisbaar element in een presbyteriaal-synodale kerk als de onze. Daarom is deze bij kerkorde geregeld.
Om geen gat te laten vallen is bij de inwerkingtreden van de nieuwe regelgeving (1 mei 2018) met een overgangsbepaling bepaald dat elke voormalige classis vanaf die datum geacht wordt een ring van gemeenten te zijn. Daardoor kon de ontmoeting zoals die voorheen in de classicale vergadering gebruikelijk was, ongehinderd voortgang vinden.
Op den duur kan in overleg met de classicale vergadering kan tot een herindeling van ringen worden overgegaan.
De rol van de classispredikant bij de ontmoeting van gemeenten laat zich het best omschrijven als inspirator en aanjager van het kerkelijk gesprek. Daarmee wordt inhoud gegeven aan de taak van de classicale vergadering om de ontmoeting van de gemeenten te bevorderen. Deze rol vervult de classispredikant in nauwe samenwerking met de voorzitter van de visitatie.
Samengevat:
- De ring van gemeenten (kerkenraden) en de werkgemeenschappen organiseren de ontmoeting
- De visitatoren bevorderen de ontmoeting van gemeenten en bewaken de kwaliteit ervan
- De classispredikant fungeert als inspirator en aanjager van de ontmoeting, in samenwerking met de voorzitter van de visitatie.
De financiering van de activiteiten van de ring kan geschieden via de classis -uit de voormalige reserves van de voormalige classes- en/of via een omslag van de kosten over de gemeenten van de ring.